در سال ۱۹۳۵ اولین سیستم تلویزیون الکترونیکی بوسیله کمپانی EMI تشریح شد . در سال ۱۹۳۹ شانزده کمپانی در ایالات متحده استارت به ساخت یا این که پباده سازی برای ساختِ دستگاه تلویزیون الکترونیقیمت تلویزیونکی کردند . در سال ۱۹۴۱ کمیتهٔ بین‌المللیِ سیستم‌های تلویزیونیِ NTSC یک تیم راهنما برای مخابرهٔ تلویزیون الکترونیکی ارائه اعطا کرد .
دههٔ ۱۹۵۰ یک دورهٔ زمانیِ کلیدی و طلایی در ترقی تلویزیون به‌شمار می آید . مبدأ تلویزیون‌های سیاه و سپید , سال ۱۹۵۶ است . هزینهٔ دستگاه تلویزیون عاقبت درین زمان کاهش پیدا کرد . [۱] در سال ۱۹۵۳ میلادی ( ۱۳۳۲ شمسی ) تلویزیون رنگی , و در دو دههٔ اخیر , تلویزیون‌های مسطح ابتکار عمل شدند . منشأ تلویزیون مدرن قادر است در حین قبل با کشف خواص سوق‌دهی نوریِ مادهٔ سِلِنیُم به وسیله ویلوگبی اسمیت در سال ۱۸۷۳ , و ابتکار عمل دیسک کپی به وسیله پاول نیپکوو در سال ۱۸۸۴ بررسی و ردیابی شود . همهٔ سیستم‌های عملی و کاربردیِ تلویزیون از این اصل بنیادیِ اسکنِ یک تصویر برای ساخت سیگنال‌های محرمانه وقتی برای نمایش آن می باشند . این نمایش چهره یی بعد به وسیله‌ای ارسال می‌گردد که برخلاف کار نسخه برداری کردن کار می نماید . دستگاه پایانی , تلویزیون ( یا این که دستگاه تلویزیون ) است که با اعتنا به توانایی‌های دیده آدم , تصویر یکسان و قابل قبولی تهیه و تنظیم میکند و نمایش می دهد .
تکنیک‌های الکترومکانیکی پیش از مبارزه جهانی دوم به‌طور قابل ملاحظه‌ای به وسیله چارلز فرانسیس جنکینز و جان لوگی بِرد گسترش و کامل شدن شد .
تلویزیون , به خاطر ارائهٔ تصویر , نسبت به رادیو جاذبهٔ بیشتری دارااست و بُعدِ تازه‌ای به آن ارائه مینماید . چشم‌ها را به خویش خیره می کند و به‌علاوه , فهم و شعور پیام را آسان‌تر می نماید ; زیرا تصویر و صدا داده ها کامل‌تری به مخاطب میدهد ; تلویزیون از جهت در دست گرفتن و اشراف بر ذهن ها همگانی , رسانه‌ای فراوان قدرتمند و مؤثر است . در کشورهای توسعه یافته , امروزه از رادیو به‌عنوان وسیلهٔ رابطه بین‌اللمل به کارگیری می گردد .
پخش منظم برنامه‌ها در ایالات متحدهٔ آمریکا[۲] بریتانیای کبیر , [۳] آلمان , [۴] فرانسه , [۵] همبستگی جماهیر شوروی[۶] پیش از مبارزه جهانی دوم بود اولین پخش تلویزیونیِ منظم با سطح مدرن که ۲۴۰ خط یا بیشتر تعریف می‌شود، در بریتانیا در سال ۱۹۳۶ (۱۳۱۵ خورشیدی) انجام شد و به‌سرعت به «سیستم A» با ۴۰۵ خط ارتقا یافت. شبکه‌های پخش محلی در ایالات متحدهٔ آمریکا در سال ۱۹۴۶ شروع به کار کردند و تا اواسط دههٔ ۱۹۵۰ (دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی) تلویزیون به بخشی عمومی و همگانی زندگی آمریکایی تبدیل شد. وقتی که پخش از طریق هوای آمریکای شمالی در ابتدا هزینه‌های جانبی برای مشتریان (به‌عنوان مثال، هزینهٔ دسترسی و استفادهٔ بیشتر و نگهداری تجهیزات و سخت‌افزار) نداشت و پخش‌کنندگان تلویزیونی قبلاً هزینه‌های خود را از طریق درآمدهای پخش آگهی تأمین می‌کردند، مشتریانِ تلویزیونِ ایالات متحدهٔ آمریکا به‌طور فزاینده‌ای برنامه‌های دلخواه خود را از طریق ثبت‌نام در سیستم تلویزیون کابلی یا فرستنده‌های ماهواره‌ای مستقیماً به خانهٔ خود به‌دست آوردند. در بریتانیا از سوی دیگر، صاحبان هر تلویزیون باید هزینهٔ مجوز تلویزیون را سالیانه پرداخت کنند.
در دههٔ ۱۹۶۰ (دههٔ ۱۳۴۰ خورشیدی)، ژاپنی‌ها با استانداردهای NTSC موافقت کردند. در اواخر همان دهه، اروپا دو استانداردِ جدیدِ مخابرهٔ تلویزیون معرفی کرد:
SECAM: استاندارد پخش تلویزیونی در فرانسه و خاورمیانه و قسمت‌هایی از اروپای شرقی.
PAL: استاندارد تلویزیون حکم‌فرما در اروپا.
اولین تلویزیون رنگی به وسیلهٔ تکنولوژی‌های پردازش سیگنال دیجیتالیِ مجتمع، در سال ۱۹۸۳ به بازار عرضه شد.
در یک جلسه در سال ۱۹۹۳، گروه تصویر متحرک (MPEG) تعریف ویدئو، صوت و سیستم‌های MPEG-2 را کامل کردند. از ۱۹۹۹ بیشتر رسانه‌های ارتباط جمعی به فنّاوری دیجیتال تغییر یافتند.[۱]
در ژانویهٔ ۲۰۱۳، ال‌جی الکترونیکس نخستین تلویزیون تجاری بر پایهٔ دیود گسیل نور ارگانیک (OLED) را روانهٔ بازار کرد. صفحهٔ تلویزیونیِ این نسل از نمایشگرها، به نسبتِ تلویزیون‌های ال‌سی‌دی، متداول و نمایشگرهای پلاسما بسیار نازک‌تر، کارآمدتر، پُرتوان‌تر، و واضح‌تر هستند.[۷]
منبع: سایت زنیبل
قسمتهای
- ۹۷/۱۲/۱۸