تلویزیون یا این که بگراند ( به فرانسوی : Télévision )تلویزیون , سامانه‌ای ارتباطی برای پخش و اخذ تصاویر متحرک و صداها از مسافتی بدور است . همینطور دستگاه گیرنده در‌این سامانه , تلویزیون اسم دارااست .
امروزه در کشور‌ایران , به گروه فراهم‌کننده و پخش‌کننده برنامه‌های تلویزیونی , سیما گفته میشود .
دستگاه قابل حمل تلویزیون , یک جور سابق
از جان لوگی موفقیت دانشمند و اختراع کننده اسکاتلندی تحت عنوان اختراع کننده تلویزیون یاد می گردد , گرچه محققان و مخترعان زیاد دیگری نظیر پائول نیپکو , بوریس روزینگ , ولادیمیر زورکین و فیلو فارنزورث از آخرها سده ۱۹ میلادی تا به امروز در گسترش و کامل شدن فناوری تلویزیون نقش مؤثر داشته‌اند .
ریشه‌شناسی
واژهٔ تلویزیون که از لهجه فرانسوی به پارسی رویکرد یافته , خویش کلمه ای دورگه است که بخش در آغاز آن از واژهٔ یونانیِ «تله» ( به دور ) و بخش دوم آن از واژهٔ لاتین «ویزیو» ( رویت کرد ) گرفته شده است . با این‌که در بیشتر زبان‌ها همین واژهٔ تلویزیون ( ولی با تلفظ‌های دوچندان متعدد ) به کار میرود , بعضا زبان‌ها واژه‌های خویش را برای این معنا دارا‌هستند . برای مثال , در گویش آلمانی برای تلویزیون مدام واژهٔ Fernsehen به کار برده میشود که معنا واژگانی آن «دور دید» است . یا این که در لهجه ژرمنیِ نیدرساکسنی به تلویزیون Kiekschapp می گویند که مفهوم لغوی آن «نگرش» است .
تاریخچه
یک تلویزیون ساخت آلمان , ۱۹۵۸
مورخ بروز تلویزیون به سال ۱۸۸۴ میلادی برمی‌گردد . هنگامی که یک دانش‌آموز آلمانی به اسم پاول نیپکو اول سیستم الکترومکانیکی تلویزیونی را با توان انتقال یک تصویر اثبات ابتکار عمل کرد . این سیستم از روش روشن کردن یک عکس به‌وسیلهٔ لنز و یک صفحهٔ چرخشی کار می کرد ( صفحهٔ نیپکو ) . روزنه‌های چهارگوش ( سوراخ‌های کوچک ) بر روی برگه بریده شده بودند و خط‌های عکس را تا جایی که عکس کاملاً پویش شود دنبال می‌کردند . هرچه تعداد این روزنه‌ها بیشتر می شد , خط‌های بیشتری نیز دنبال می‌شدند , و ازاین‌رو جزئیات بیشتری نیز نمایان میشد . دستگاه نیپکو تا ترقی فناوری تقویت‌کننده الکترونیکی چراغ فضای خالی و چراغ پرتو کاتدی عملاً قابل استفاده نبود. در سال ۱۹۰۷، بوریس روزینگ، دانشمند روس، برای نخستین بار توانست با استفاده از لامپ پرتو کاتدی در دستگاه گیرندهٔ تلویزیونی، شکل‌های سادهٔ هندسی را از طریق تلویزیون منتقل کند. در سال ۱۹۲۳، ولادیمیر زوریکین، دانشمندِ دیگرِ روس، صفحهٔ نیپکو را با یک عنصر الکترونیکی جایگزین کرد. این موضوع باعث به‌وجودآمدن سطح بالاتری از جزئیات بدون افزایش تعداد پویش‌ها در واحد زمان شد.[۱] در سال‌های نخستِ دههٔ ۱۹۰۰ (۱۲۸۰ خورشیدی) مهندسان دریافتند که می‌توان تصویر را با استفاده از امواج رادیویی فرستاد. اما این کار تا سال ۱۹۲۶ (۱۳۰۵ خورشیدی) عملی نشد.
سرانجام، جان لوگی بِرد، دانشمند اسکاتلندی، با استفاده از دیسک نیپکو برای نخستین بار موفق شد تصاویر متحرک تلویزیونیِ ضد نور (در سال ۱۹۲۵)، و تصاویر متحرک سیاه و سفید (۱۹۲۶) را در لندن منتقل کند. اختراع جان لوگی بِرد نخستین انتقال تصویر واقعیِ تلویزیونی به‌شمار میرود. تنها یک سال بعد، در ۱۹۲۷ میلادی (۱۳۰۶ خورشیدی)، جان لوگی برد نخستین دستگاه ضبط تصاویر ویدئویی را اختراع کرد. او با استفاده از مدولاسیون توانست سیگنال‌های دوربین تلویزیونیِ خود را تا حد سیگنال‌های صوتی تغییر دهد و سپس آن‌ها را روی صفحهٔ ضبط‌صوت ۱۰ اینچی ضبط کند. چند صفحه از ویدئوهای ضبط‌شدهٔ جان لوگی برد باقی مانده‌اند که ویدئوهای ضبط‌شده در آن‌ها در دههٔ ۱۹۹۰، با استفاده از تکنولوژی دیجیتال، استخراج و بازسازی شدند.
جان لوگی برد همچنین تلویزیون رنگی مکانیکی را در سال ۱۹۲۸ عرضه کرد. سیستم برد کاملاً با لامپ تصویر الکترونیکی و دوربین‌های امروزی متفاوت بود. در سیستم او تصویر به کمک صفحهٔ گردان عظیمی به‌طور مکانیکی روبیده میشد. این صفحهٔ گردان سوراخ‌هایی برای عبور نور داشت. کیفیت اولین تصاویر او خیلی بد بود و فقط ۳۰ خط داشت. اولین تلویزیون مکانیکی از صفحهٔ نیپکو با سه فنر مارپیچ استفاده می‌کرد که هر فنر برای یکی از سه رنگ اصلی (قرمز، سبز، آبی) ب
منبع: سایت زنیبل
قسمتهای
- ۹۷/۱۲/۱۸